در دهه گذشته، سیاست‌ها و البته چشم‌انداز استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر در دنیا تغییر کرده‌است. از دیدگاه مهندسی و سیاست‌های جهانی در این زمینه، می‌توان به تلاش برای جنبشی در جهت انتقال به انرژی ۱۰۰% تجدیدپذیر که از آن به عنوان پروژه “زمین صد درصد” یاد می‌شود، اشاره کرد.

این پروژه که در حقیقت غایت چشم‌انداز سیاست‌های انرژی است، رسیدن به استفاده صد درصدی از انرژی‌های تجدیدپذیر در دنیا را مد نظر دارد. در این چشم‌انداز، سهمی برای هر مورد از حامل‌های انرژی تجدیدپذیر پیش‌بینی شده‌است که در تصویر قابل رؤیت است. بیشترین سهم از این حامل‌های انرژی مربوط به توربین‌های بادی قرار گرفته در خشکی و سپس نیروگاه‌های خورشیدی است که چیزی در حدود ۵۰% از کل انرژی مورد نیاز را در سال ۲۰۵۰ تأمین می‌کنند.

نکته مهم دیگر تعداد مشاغلی است که به واسطه استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر، مهندسی، ساخت، نصب، نگهداری و امور مربوط به آنها ایجاد می‌شود. این مشاغل، با دیدگاه ایجاد شغلی که هر فرد بتواند به مدت 40 سال متوالی در آنها مشغول به کار باشد، در حوزه مشاغل ساختمانی برای ۲۴ میلیون و ۳۸۹ هزار نفر و در حوزه مشاغل عملیاتی نیز برای ۳۰ میلیون و ۱۵۱ هزار نفر ایجاد شغل می‌کند.