بیست و هفتم اردیبهشت (هفدهم ماه می)، به عنوان روز جهانی جامعه اطلاعاتی در دنیا و روز ارتباطات و روابط عمومی در ایران شناخته می‌شود.
ارتباطات و روابط عمومی در گروه صنعتی بزرگی همچون مپنا، نقشی حیاتی در آگاهی‌رسانی و برقراری پیوندی استوار میان جامعه بزرگ مرتبط با این بنگاه اقتصادی ایفا می‌کند و از یک سو حلقه اتصال میان مشتریان و ذینفعان و از سویی عامل هم‌بستگی و نزدیکتر شدن بخش‌های مختلف و شرکت‌های گروه مپناست. فراتر از اینها می‌توان برای توسعه ارتباطی، نقشی برجسته‌تر و اثرگذارتر دید و آن هم ظرفیت شبکه‌های ارتباطاتی و روابط عمومی‌ها در تقویت سرمایه‌های اجتماعی است.
سرمایه اجتماعی، حاصل ارتباطات
در نگاهی جامع و عمیق، سرمایه‌های انسان‌ها و سازمان‌ها تنها مادی و فیزیکی در نظر گرفته نمی‌شوند و برآیندی از کنش‌های اجتماعی، اثرگذاری و اثرپذیری‌های جمعی است که به آن در حوزه جامعه‌شناسی، «سرمایه اجتماعی» می‌گویند. سرمایه اجتماعی، نیازمند نگاهی فراتر از سود بردن از منابع و معطوف به توسعه و تعالی در ابعاد مختلف است. اعتماد و هنجارهای ارتباطی در این میان هم تقویت‌کننده سرمایه اجتماعی و هم حاصل آن است.
در نگاه اندیشمندانی همچون «پیر بوردیو» سرمایه اجتماعی، حاصل ارتباطات و مشارکت اعضای سازمان است و نهایتا می‌تواند نتایجی همچون دستیابی به سرمایه‌های اقتصادی و توسعه منابع ارزشمند برای سازمان را در پی داشته باشد.
بهره‌گیری از ارتباطات در گروه مپنا و تقویت سرمایه اجتماعی
حال اگر از این منظر به بنگاه اقتصادی مپنا بنگریم و با علم به اینکه سرمایه اجتماعی با مولفه‌هایی همچون اعتماد، اخلاقیات و آگاهی‌رسانی عمومی مرتبط است، درمی‌یابیم که نقش برجسته این گروه صنعتی نه تنها در توسعه اقتصادی، کارآفرینی، تولید داخلی، خلق ارزش و گسترش مرزهای دانش صنعتی در حوزه‌های مختلف، موجب تقویت سرمایه‌های اجتماعی این سازمان است، بلکه متقابلا با توسعه ارتباطات انسانی کارکنان، مشتریان و ذینفعان خود، گروه بزرگی از زنجیره‌های ارتباطی ارزشمند و ارزش‌آفرین برای جامعه را در دل خود رشد داده است.
در ارکان تعریف شده سازمانی مپنا بر ارزش‌هایی چون جلب اعتماد، سلامت، ایمنی و محیط‌زیست، اخلاقیات، قانونمندی، مسئولیت اجتماعی و شفافیت در کسب و کار، تأاکید شده و تمامی اینها ملزومات و ضروریات توسعه یک جامعه انسانی است که با تجمیع و پایبندی به آنها در فرهنگ سازمانی گروه مپنا، علاوه بر تاثیر بر جامعه بزرگتری که همه ما به آن متصلیم، ارزش‌های افزوده‌ای همچون توسعه سرمایه‌های اقتصادی و فرهنگی را نیز موجب می‌شود.
بنابراین هرچند اندازه‌گیری سرمایه اجتماعی، ناممکن یا بسیار دشوار و چالش برانگیز باشد، همچنان می‌توان بر نقش ارتباطات در جای جای سازمان‌های بزرگی مانند گروه مپنا در پیوند دادن و تحکیم حلقه‌های بعضا ناپایدار، کمک به اعتمادسازی میان جامعه درون و بیرون از این گروه و تقویت نظام و ساختارهای منظمِ مشارکتی برای ذینفعان از منظر توسعه سرمایه اجتماعی، صحه گذاشت.