پروژه نیروگاه سیکل ترکیبی شیروان:
این پروژه، شهرستان شیروان، کیلومتر 15 جاده مشهد مستقر است. سه واحد بخار، سه واحد 160 مگاوات STG، توربین بخار E Type، بویلر بازیاب حرارتی (HRSG) با مشعل اضافی، سیستم خنک کن هلر خشک با برج بتنی و پست و خط انتقال برق 400/132 کیلو ولت (در محدوده کاری کارفرما) از جمله مشخصات پروژه محسوب می‌شود.
کارفرما سازمان توسعه برق ایران (شرکت مادرتخصصی تولید نیروی برق حرارتی) و مشاور و دستگاه نظارت کارفرما شرکت مشانیر است.
طرح 22 واحد نیروگاه سیکل ترکیبی:
در فناوری نیروگاه سیکل ترکیبی، گازهای داغ خروجی از توربین گازی به جای دفع مستقیم، وارد بویلر بازیاب حرارتی (HRSG) شده و بخار لازم برای توربین بخار را تولید می‌کنند. این فرآیند باعث افزایش راندمان کلی نیروگاه از 33 درصد به 50 درصد، کاهش مصرف سوخت و کاهش انتشار آلاینده‌های زیست‌محیطی می‌شود.
با توجه به مزایای فنی و اقتصادی این فناوری، وزارت نیرو تصمیم گرفت با همکاری شرکت مپنا، پروژه‌ای گسترده برای احداث بخش بخار در نیروگاه‌های گازی موجود اجرا کند. این تصمیم نقطه آغاز قرارداد طرح ۲۲ واحد سیکل ترکیبی بود که به عنوان یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های توسعه‌ای صنعت برق ایران شناخته می‌شود.
در سال ۱۳81 سازمان توسعه برق ایران (شرکت مادر تخصصی تولید نیروی برق حرارتی) وابسته به وزارت نیرو، قراردادی به‌صورت کلید در دست جهت احداث طرح ۲۲ واحد نیروگاه سیکل ترکیبی با شرکت مدیریت پروژه‌های نیروگاهی ایران (شرکت گروه مپنا) امضا کرد.
این قرارداد به همراه الحاقیه‌ها شامل طراحی و خدمات مهندسی، تامین تجهیزات، عملیات ساختمانی، نصب و راه‌اندازی نیروگاه‌های سیکل ترکیبی نکا به ظرفیت 160 مگاوات، سیکل ترکیبی یزد به ظرفیت 160 مگاوات، سیکل ترکیبی کازرون به ظرفیت 480 مگاوات، سیکل ترکیبی کرمان به ظرفیت 640 مگاوات، سیکل ترکیبی دماوند به ظرفیت 960 مگاوات، سیکل ترکیبی سنندج به ظرفیت 320 مگاوات، سیکل ترکیبی شیروان به ظرفیت 480 مگاوات، سیکل ترکیبی آبادان 320 مگاوات، سیکل ترکیبی جهرم به ظرفیت 480 مگاوات است. عملیات اجرایی طرح 22 واحد با احداث بخش بخار نیروگاه سیکل ترکیبی نکا به عنوان نخستین ساختگاه توسط شرکت توسعه نیروگاه‌های حرارتی مپنا (توسعه 2) آغاز شد.
“افزایش ظرفیت تولید برق کشور، افزایش بهره‌وری و راندمان نیروگاه‌های کشور، ارتقای دانش فنی مهندسان ایرانی، کاهش وابستگی به واردات تجهیزات نیروگاهی و دستیابی به خودکفایی، تقویت جایگاه ایران در صنعت نیروگاهی منطقه و بین‌المللی” از جمله مزایای طرح 22 واحد است.
یکی از نقاط عطف این قرارداد، انتقال تکنولوژی ساخت توربین و ژنراتور از شرکت زیمنس به گروه مپنا بود که نقش مهمی در توسعه زیرساخت‌های تولید تجهیزات اصلی نیروگاهی و ارتقاء توان داخلی ایفا کرد.
از منظر اقتصادی، این پروژه موجب صرفه‌جویی ارزی قابل توجهی در واردات تجهیزات نیروگاهی شد. همچنین با استفاده از توان داخلی در طراحی، ساخت و نصب تجهیزات، هزینه‌های اجرایی پروژه نسبت به نمونه‌های مشابه خارجی کاهش یافت.
توانایی تولید توربین‌های گازی و بخار، ژنراتورها و تجهیزات جانبی در داخل کشور نیز موجب کاهش وابستگی به شرکت‌های خارجی، دستیابی به خودکفایی و توسعه پایدار شد.
یکی از مهم‌ترین دستاوردهای طرح ۲۲ واحد، ارتقاء سطح دانش فنی و مهندسی در کشور بود. با انتقال فناوری‌های پیشرفته از شرکت زیمنس و اجرای پروژه توسط مهندسان ایرانی، بستری مناسب برای آموزش نیروهای متخصص فراهم شد.
این طرح موجب ایجاد اشتغال مستقیم و غیرمستقیم در مناطق مختلف کشور شده و رونق اقتصادی در حوزه‌های عمرانی، صنعتی و خدماتی را به دنبال داشته است.
گروه مپنا با بهره‌گیری از تجربیات این طرح توانست به بازارهای بین‌المللی ورود کند و خدمات مهندسی، طراحی و ساخت تجهیزات نیروگاهی را به کشورهای دیگر صادر نماید. این دستاورد گامی مهم در مسیر تبدیل ایران به قطب منطقه‌ای صنعت برق و انرژی بود.
